ZAMAN VE İNSAN

Zaman çok garip , o kadar sene o kadar anı yaşıyorsun ama yaşadıklarını yaşamamış gibisin dönüp arkana baktığında koca seneler geçmiş anlıyorsun  , siyah beyaz fotoğraflara bakıyorsun bazen gülüp eğlendiğin kişiler şimdi yok fotoğraflar da kalmış gülüşleri bunu benim anlamam biraz zor sonuçta 20 yaşındayım siyah beyaz fotoğraflar gibi eski değilim. 

Dedemin evindeyken şans eseri eski fotoğraf albümlerini buldum buram buram  70. 80. Yıllar kokuyordu teyzemin 1987 yılında lisede çektirdiği fotoğraf ilişti gözüme çok şaşırdım görünce , o 2 çocuklu kadın değildi sanki biliyorum zamanla insan değişir ama asıl olay o değil , asıl olay zamanın insanı toz pembe hayattan alıp başka bir boyuta geçirmesi  , o imrenerek baktığınız hoşlandığınız kişi bakın şimdi ne halde belki öldü belki de evin de askere gitmiş oğlunu bekliyor özlemle neyse ; 

Peki annenin eskiden mektebe (okul) gittiği yollarda benim şuanda yürüdüğüm gibi yürüdün mü onların yaşadıkları anıyı bir daha yaşadın mı sende garipsedin mi  bu yolları , nerede eski bayramlar diyen amcaların, teyzelerin dediklerine kulak verdin mi? açıkçası ben pek kulak vermedim çünkü dün dündür bugün bugündür geçmiş geçmişte kalmıştır tıpkı bunu okurken geçirdiğin dakika gibi o dakikalar da geride kalmıştır.

Artık eskisi gibi yeni değilsin  bilmem kaç milisaniye yaşlandın şuanda hâlâ da yaşlanıyoruz saniyeler, dakikalar, saatler, günler, haftalar, aylar, yıllar gidiyor geçiyor. Her şey eskisi gibi değil artık gaz lambalı dönemlerden led'li dönemlere geçmişiz , tekrar tekrar bakıyorum siyah beyaz fotoğraflara annem, teyzelerim, dayılarım vs. Fotoğraflarda kalmış o anlar hepsi ayrı ayrı yerlerde hepsinin ayrı ayrı hayatları var artık.